Ölümsüz

biz ki en sağır kulaklara sevdalar fısıldardık sabah serinliği taşırdı ezgilerimiz kan uyku infazlar için kapılar çaldığında burçlarımızda kefenleri kana bulayıp kollarına sardık rüzgarın ölüm çaresiz kalıp çığlıklar attı arkamızdan o büyük sevdayı bu kadar umutlu bu kadar namuslu taşımak için tereddüt etmedik eğilmedik kanımızla yazılacaktı umudun şiiri adını koymuştuk özgürlüğün bir kez çıkmıştı ağzımızdan söz ve biz pimi çekilmiş yürekle dalmıştık karanlığın ortasına dilimizde kurtuluş türküleri mataramızda ab-ı hayat ve düşerken özgürlük renginde bir gülüş vardı yanağımızda