Sahnedeydi İdil Ve Ölüme Açılıyordu Perde

yavaş yavaş araladı göz kapaklarını... perdeleri açılıyordu tiyatronun... sahnedeydi artık idil can... heyecandan titreyip kasıldı... ağır ağır kapandı perde... gülümsüyordu dünyaya... kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında... kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede... ayşe gülen, nil, sibel, adalet... toplanmışlardı başına... terini sabo siliyordu... içi bir cehennemdi söndüremiyordu. 'mitralyöz, mitralyöz...' 'kim?' dedi sabo. 'benim!' dedi mitralyöz... söz: savaş ezgi müzik: grup yorum