Dişlek

01. Dişlek Gözlerim kirpiğine hayran, seyretmek sadetim Kardan adam güneşe aşık. Erimek, aşık adeti Toparla kabını, kacağını git nasılsa döneceksin O gün, bir ayağı çukurda olan umutlarımı sağ getir Hiç bir şeyde yok beni hayallerimde boğuş tadın Esaret ve hürlük aynı dozda koğuştadır Elim, kalem tuttuğundan beridir yazıyorum da hâlen Dilimde tüy var demek ki yeterince konuşmadım Mum gibiyim yanıyorum Yandıkça süzülüyor yanaklarımda yaş Uzakta durma bana yanaş, Benimle yanmak istiyorsan eğer Açlığımda niyet ol, akşamına da aş Ne korkarmış insan ateşten meğer Sen, süzülmüş gidiyorsun gözümden gökyüzüne Şiir ne ki ? Aklımda methiyeler var bin düzine Kat çık hüznüme, istersen senelerce özlet Unutacağım seni yaşadığımız asrın son güzünde # Nakarat Kaçmak istiyorum senden şehir şehir hem de nasıl Aşkla ölümü bir tuttum, ölüm kusura bakmasın Ben, aşk'ı gözüm gibi, gözümde büyütmüşüm oysa Ölümden kaçış olur mu hiç ? Ne Bursası , ne Malatyası ? Susup beklemek, bana kolay da seni yorar Konuşma ! Cennet dile geldi sanıyolar Öyle alıştım ki sana sen olmazsan uyuyamam Gözlerin yorgan, kokun yastık, dizlerin karyolam Olacak iş değil bu veda, biraz acı gibimsi Duygularıma söz geçir de uzatmasın, ayıbı bilsin Ben gittikçe sen de sinsi sinsi uzaklaşıp gittin Aynı anda kıpırdayan kırık bir ayna gibisin Bütün varlığım sensin, gönül dükkanım baya bir işlek Senden ayrı kazancım yok bir tek müşteri sensin işte Alacağını al artık gel, göğüs kafesimi genişlet Kalbimce yaşam sensin, aklımca bir dişlek Ya gam ya aşkı seç ya iki şıktan ikisini Kirpiğinden bir tutamla ölümsüzlük iksirim Masamda servis olur, ey başı dönmez hancı! Sakla bunu bir aşık içse şu an hayattan tiskinir Varlığın da acı, aynı yokluğun gibisin de Ne bu gönlü bolluk ? Delirttin adamı yirmisinde Parmak uçlarında git, eğer hissedersem dayanamam Hasretin övgüsüne kelime yok, yokluğun dibisin be *NAKARAT