Hoşçakalın Şimdilik

-Verse1- oysa sımsıkı tutmuştum bu hayatın elinden ölüm bile korkmuştu benden yeri geldiğinde en karanlık hallerimde dahi gülümsemeyi bildim ancak şimdi gelbi görki bi boşluk ellerimde belki elle gösterirler yıllar sonra halimi bi köprü altında uzanmış yatan cansız bedenimi saç sakal karışmış ve gözlerimde bir bakış hiç bir zaman anlatılanı anlamadın der gibi hoş geldin ölüm ve hoooş geldin sonum boş verdim artık nefes almaya bi kolum kopuk zaten asılmam gereksiz umudun peşinden gururumda kalmadı ve duygularım donuk gelip geçen zaman beni delip deleşen kurşun oldu elbetteki yeri geldiğinde bende kurşun oldum gülüp geçen dostum vardı gün gelince pişman oldu sönüp giden sizlersiniz ben yeniden doğdum [Nakarat] hayat bu zordur anla yaşamak için doğdum sanma huzur yok,uzun yol hep ayrı başlangıçlar ardından hep aynı sonlar -Verse2- aslında çok fazla geçmedi üstünden o gecenin yani 14 nisan 1983 te bir elin beni tutupta sorgusuzca boşluğa fırlattığından bu yana...(aaaaggh) bir bebek karanlığın tam ortasında uyanan evet o benim,düşmem içinmiydi emeklememin nedeni yürümeden? dahada fazla büyümeden bırakmak istedim hayatın ellerinden olmadı... ve derdim neydi kimse merak edip sormadı.. kefen yerine beyaz sayfalara sarılsın bedenim yanıma bide kalem gömün ben gidince sevgilim ve gözlerinden akmasın bi damla yaş bi damlam var belki kaybolursam (kaybolursam) anlarlar.. ben (ben) koparcasına sallanıpta sendelerken onlar karşımda çakılı bir çiviydi sanki dimdik ben (ben) sorarcasına baktığımda gözlerinde hep aynı boş ifade hoşçakalın şimdilik... Söz=Hayki Müzik=Hayki