Sen Ve Ben

Sen ve ben ; yani bu masalın son sayfası. Hadi , sende öl. Farkımız kalmasın.. Lise yıllarında defterlerime çizdiğin kalplerde kaldı mutluluk.. Ve daha fazlası.. Soğuk güneş bugün.. Gökyüzünden yağıyor hatıra.. Sen ve ben ; biraz kaçık , biraz buruk.. İnadına.. Gel ! Eller cennetleri yok sayıyor bir aşk için.. Yanıyor içim , sen onunla tebessüm ettiğin günden beri hayata pi*im.. Rüya sanıyorsun değil mi yaşadıklarımı ? Hissediyor musun her gece kabus olup bana neler yaşattığını ? Her hoşçakal dediğinde ağlayan bir adam vardı hayatında , daha ne istiyorsun ? Görmüyor musun yaş aktığını.. Bu yaş dinerde , eğer kokun bu burundan giderse.. Gururumdan ölürsem , tekrar doğarım bu aşk bir gün biterse.. Gelebilir misin ? Elimden tutup atlayabilir misin ? İkimizin adında bir çığlık duyuyorum.. Sen hiç bir zaman karanlıkta olmasanda , ben her sabah güneşle gitmiş olmana uyanıyorum.. Yanardı dün , sarılırdık gözyaşımla.. Yine sen , yine ten seni arar her cümle her sözbaşında.. Artık sussana! Git demenle kalbi durmuş bir adam var karşında.. Kolaysana unutsana.. Yutkunmak yada gözlerimin dolması değilde , sen yokken ağlaması koyuyor be insana! Hani sarılıp ağlardık her derdi kusardık.. "Sus artık!" Deyişini duyar gibiyim.. Ben senin hayatında sadece merak ettiğinde açıp dinlediğin bir melodi miyim ?!