Dalından Kopmuş Gonca Gül

Dalından da kopmuş gonca gül gibi Diyardan diyara attı bu gurbet Ulu bir çınardım dostun bağında Bir anda kökümden söktü bu gurbet Gene bu gönlümü sardı bir kahır Gezdim bu alemi kasaba şehir Otuz yıllık ömrüm yarısı zehir İçi boş ağaca çevirdi gurbet Aşık Merali'yem böyleymiş yazı Yuvadan ayrılmış körpe bir kuzu Anam babam bekler sılada bizi Yetim yavru gibi ayırdı gurbet