Ey İnsan (Niçin Şad Olursun)

Niçin şad olursun ölüm var iken Sarmış vücudunu cürm ile isyan Sad hezaran ömrüm olsa divane Bilmez misin sonu gelir ey insan Ecel gelir seni salmaz işine Can alıcı melek düşer peşine Kavim kardeş cem olurlar başına Okurlar üstünde bir hazin kur'an Baş yastıkta döner sol ile sağa Elinde buzlu su getirir sana Eğer bir katresin verirse bana İster imanımı ol kafir şeytan Kimse bilmez bu hastanın halinden Şeytan şaşırtmasın doğru yolundan Ehli iman olanları elinden Şerrinden kurtarsın cenabi yezdan Eğilip azrail alınca canım Sökülür yerinden cismü bedenim Ağlar baş ucumda boyu fidanım Döker gözlerinden lale rengi kan Kimisi babam der kimisi kardeş Kimi ciğerim der kimisi sırdaş Döker gözlerinden yağmur gibi yaş Olur evin içi dop dolu figan Çatarlar seni de cismin soyarlar Gelince hocalar seni yuyarlar Götürüp kabrine seni koyarlar Dağılır başından ahbabı yaran Orada çekersin bin türlü zarı Müddetin bilen yok mevladan gayri Emreder israfil üfürür suri Dağılır aleme ruh ile revan Kötü amel hiç hayratmez ıssına Kişi bakmaz ana kardeş dostuna Verilince beratları destine Geçerler sıratı ol ehli iman Ehli iman olan yel gibi aşar Münafık olanlar sıyrılıp düşer Yakınca cehennem ciğeri pişer Ne kadar çagırsan vermezler aman