Diyar

(verse 1) diyar diyar gezinti kimi zaman soguk esinti çocuklugum ezildi büyümüsüm adam olmusum kör bir firtina içinde kosusturdum görüldüysem sobeleyin amenna,dostum Rabbena hakkimin pesindeyim ben He-man'im açil bu meydan benim oyuncaklarim siirlerim bir elimde parçalanmis kalbim digerinde gözyasi hakim sakin halliyim lakin doldu limitim karanliktan korkmam o zaten benim tek çekindigim yalniz kalmak ben tekindeyim sordum herkes nerde ? savas bir oyunmus tek perde istemeye istemeye zorla dahil oldum burda günes donmaz oglum zorba halleriydi hakim ben çoktan unuttum oyun kim çoban ki ben koyun ? ben çocuktum çabucak bittim kukla oldum asi olup zinciri kirsam yeniden baslar miydi oyun ? (2x nakarat) ben çoktan gittim bu diyardan gönlüm kaldi geride hasta arama sorma sende beni bir daha yalniz kurur çöldeki bu vaha (verse 2) adimin anlami karsit dilimde zelil marsi cepteki fakir maasiyla arsi gezdim geldim merhaba çok yalan-dolan dolambaci gördüm yol boyunca misralarima esirim pembe diyari kaybettim genis gör kanaat bul getir herseye biteni baslatmaksa zor pes yok kalk yo ! bak bir sagina soluna çikis orda tembihler yanimda tesbih çeker kulagima dinlemem kafamin dikine gidem eylemin bir nedeni vardir hareket algidir algila beni ruhum elverissiz topraklarda sargidir dostum yaraya ben bir gemi vurmus karaya beni burda unuttular bekliyorum kurtar kulak tirmalamazdi dalgalar bir terslik var sanirim ben bir bok yedim yalnizligi hakettim sürgün bana uygun geldi üzerime yakisti ve giydim aldim kendimi yanima gittim gözümde yasla (4x nakarat) ben çoktan gittim bu diyardan gönlüm kaldi geride hasta arama sorma sende beni bir daha yalniz kurur çöldeki bu vaha