Bir Sel Gibi

Kendi gitti kaldı yüreği Bu dilsiz kör şarkıda Yok belli sebebi bu zamansız gidişin Ümitli bir başlangıçla Ah ne yazık soldu çiçeğim Elimde kaldı bu bahar Yakmıyor içimi bin gülün kokusu O mahçup sümbül kadar Bir sel gibi taşkındır şimdi Yön bulur kendi suyuna Dağlara varsa bile yorgundur şimdi Döner kendi yoluna...