Anneme

1. Verse Ne desem geri gelir ki? Desemde ne değişir? Dediklerimi doğrulattım hayatta ne değişti? Seninle olan günlerimi birazcık hatırlıyorum Birazcık hüzünlenip hemen yüzümü saklıyorum. Genelde yastığıma düşerdi gözlerimden akan Damla değil geçti artık,gözlerim bir çağlayan Yanımda olman için göze alırım herşeyimi Lakin imkansız,gidenin geri gelmesi. Burayı boşverelim,orda durum nasıl? Bensiz ve kimse yokken,toprak altı rahatmıdır? Nasılsa anlamı yok senin için bu soruların.. Duymadığına eminimde başka bi umut var mıdır? Ziyaretine gelemiyorum,sen bilirsin beni Elimde olsa gitmem,senin başucundur evim. Bu değil istediğin,farkındayım herşeyin Mekanın cennet olsun,yok başka diyeceğim Nakarat: (Nix) Yine gelsem bu dünyaya Yanından bir an bile ayrılmak istemem Ya gel,ya beni al yanına İnan herşey boş sen yokken Ve hayat artık boğuyor beni Ya gel,ya beni al yanına anne. 2. Verse Ne farkeder olmayışım,düşünmeside gereksiz. Gerçi böyle demek,yenik düşmek demektir. Bazen öyle daralıyorum,tüm gücüm yetersiz. Çekip gitmek istiyorum,herkesten habersiz. Gülün dikeni gibidir hayatın şu külfeti Sevsende her çiçeği,kana bulanır ellerin Ben sevmedim hiçbişeyi,belkide bu yüzden Yaşama inat sayılmazda,nadiren gülümserim. Hayal ediyorumda,şimdi burada olsaydın Sorun değil nerde olsak orayı cennet sayardık Çünkü öyle özledimki,görsem donup kalırdım Ayaklarım tutmasada tüm gücümle koşardım. Bir kez daha çocuk olsam,bir kez daha baksam Öyle ağlasamki,tüm çocuklar ağlamasa Şimdi öyle susuyorumki,her bi yükün sırtımda Bağırsamda duymuyorsun,aldı seni bi fırtına