Babam (Parti 2)

Gerçek olmayan rüyayla sabahıma uyandım hep yekün kaldığım limanda attım oltayı denize ilkin başaramasam bile son kez bakabilirim ümitle damağıma takılır çengel kanlı şekilde çekebilir içimde var bi kanayan yara parçalanmış duygular iflah olmayan dramlar hep söz konusu kapattığım onca sayfalar açılır ve yüzüme vurulur yüzüme yapıştırılır en kalın mutsuzluk duygusu paramparçayım,külün milyonlara bölünmüş haliyim aklım benim evvelim kalbim müşade altında ruhum bulutlar üstündeyken bedenim toprak katında en büyük sırrın elçisiyken hükmü sunmak imkansız karmakarışık bi hukuk sisteminin mağduruyuum meclisimde millet vekilleri en kötüyü sepetler sebeblerde sonuç ararken karanlığıda keşvettim kasvet ağacından inen kasvetli yaprağın birisin seni tanıyamadım (Evet) babam olduğunu bilemedim sensiz bir dünyada sensiz gözlerimi açmıştım yakınımdaydın ama farkına bile varamadım senin bunu kaderime bağlayamam kaderimi değiştirenler utansın Nakarat Aklıma sığmazken yaşadıklarım tersiyle savurttu tozlu rüzgarım yamaçların eşiğinde yokolurken hep senin adını anarım