İstanbul

Güne başlarken,mutluluğumu geride bıraktım Ardımda taşıyabilecek gerçek yelin esmesini istedim Ama ümitlerime sahip çıkmayı, dahi engelleyemedim Kişiliğimi yok etmeye çalışan insanlar var hayatımda, Sanırım yalnızlık köşkünde tahta çıktım Elimde bir kalem ve birde silgiyle baş başayım , Çakıl taşlarına , adımı karaladım Ve durmadan yol aldım, karanlığı koynuma sardım Ve buradayım Dört tarafı sansürlenmiş yaşamın içinde kuklayım Aklım benden uçtu gitti ölümü saatlere defnettim Ecel terlerimi dökerken şahit olacak bi kul yoktu Göz kapaklarımın altı , zulümlere boyun eyerdi Anne söylesene , hangi kitapta yazar bunlar kalbin dahi arar mutluluğun tüm ihtişamını Yerine gelen kuklalar, pili bitmiş oyuncakdan ibaret İbretlik alıncak geçmiş ve geleceğe sahip değildim Sorun bendemiydi yoksa benimle yarışan insandamı Sorun herkezde , sadece bendeymiş gibi yaratıldı Kaldırım taşlarında kanlarımın kıymıkları kaldı Temizlemek ruh halimi ne kadar düzeltebilirdi ki Lanet gibi yayıldı susklunluk, 20 den itibaren 04 de dayandı canımı almak istercesine Göz yaşımdan bi damla aldı deneyine katmak için Acımın ilacını bulamadım panzehirini oluşturamadım ki İstanbul sokakları, sen aydınlat bu karanlığımı Bulanık bir gökyüzünün , saf ve berrak mavisiyim Beyaz kağıtlara yağmurlarımda yağar güneşimde açar Bahçeme çiçeklerde doğar, ayın ışığıda Nakarat Varlığına amade bu kalbim, dervişin sukutunu geri tepti derdim Servetim sözlerimde gizli iken özlemim,gözlerinle özdeşir Yağmurun parıltısını kirpiklerimden hissederim Şiddetin en büyük kitlesi bedenimde yer kapladı Ölümün kucağında ninniler ile siren seslerini çaldılar Yaşamaya meyilli bir çocuk, hedefinden şaşırdı,, Yardan ayrı mesafeler aşkımıza engel deyildiiii, İstanbulun gölgesinde sevgimiz ,bir dirhem bir çekirdektir Yazı-kışı senle geçen bi hayatı keşfetmek, son arzum olsun ki Anlamsız, bakışlarla mübağla edilsin artık aşkımız Martıları seyrederken, ellerim elini tutsun Onca yılın mutsuzluğunu kökünden de kurutsun Şarkılarıma yaşattırdım öznelerime seni kattım Çünkü anlamını yitirmemiş senfonileri yarattım Daldım farklı desenlere ya acı yada mutluluk dolu Sandım ki ,, babam benim hep yanımda durur Kurumamış gömleğimde hala kanlı izlerin buruk Ahbaplar maymun iştahlı yarı yolda tuzaklar durur Şarap kadehlerine dökülür ya kırmızı yada beyaz Solgun insan suratları maskelere farklı ara yüzdür Taşkınlık rütbesinde azgınlık derecesi yüksekte Fevkaladenin fevkinde kalmadı insan kimlikleri Arkanda denizin dalgası ve yüzünde masumiyet aynası İnsan oğlunun kaşağı, tımar etmekten zerre aciz Duvardan sökülüp atılmış olan çiviler batmasın Sus ve gözlerime bak sonsuzluğa ulaş benimle Nakarat Varlığına amade bu kalbim, dervişin sukutunu geri tepti derdim Servetim sözlerimde gizli iken özlemim,gözlerinle özdeşir Yağmurun parıltısını kirpiklerimden hissederim Şiddetin en büyük kitlesi bedenimde yer kapladı Ölümün kucağında ninniler ile siren seslerini çaldılar Yaşamaya meyilli bir çocuk, hedefinden şaşırdı,, Yardan ayrı mesafeler aşkımıza engel deyildiiii, İstanbulun gölgesinde sevgimiz ,bir dirhem bir çekirdektir Yazı-kışı senle geçen bi hayatı keşfetmek, son arzum olsun ki Anlamsız, bakışlarla mübağla edilsin artık aşkımız