Balıklar

Çocuktun, kırılgandın Artık korku yok nemli gözlerinde Yüzlerce binlercesi var Omzuna oturmuş, ordan sana bakar Çektin gittin baharın peşine Güzelim renkler yüzünde Artık dönüp bakmazsın Güneşin solduğu evlere Çıplak dursam, tanrıya sorsam Niye ölür insan bile bile? Ardımda yıllar sinsice kalbime sorar Niye bu suçluluk niye? Yolculuğun sonunda Bembeyaz sevgini ört uykuma Dün sabah seni gördüm Aklın takılmış yine balıklara Tertemiz, işsiz kalbin Arabadan kaçıyor vahşi sokaklarda