Beyoğlunda

sessizlik içime çökmüş bir uyku gibi bütün sokaklarım beni unutuyor beyoğlunda bir öğle vakti herkes kendisi gibi zaman bir çocuk gülüşü içimde yaşlanan kaçışlarım beni hiç saklamıyor beyoğlunda şu güneş uykumu gezdiriyor girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu bilmeden beni sana üzüyor bindiğin o tramvay yüzünü unutmuş bilmeden beni sana benzetiyor herşey benden önce ben senden sonrayım ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi kelimeler etime gömülmüş bir bıçak gibi bütün gecikmelerim seni hatırlatıyor beyoğlunda dükkanlar artık en çok satanı çalıyor girdiğim sinemalar yalnızlığım oldu bilmeden beni sana üzüyor bindiğim o tramvay yüzünü unutmuş bilmeden beni sana benzetiyor herşey benden önce ben senden sonrayım ellerim bu değildi ki eskiden tanırdım kendimi