Seni Sevince Anladım

Seni sevince anladım Hayatın acılarını Dikenli yollarını Yolları dikenli kentte yaşadım Yalnızları ezen Küllüğüm diyen insanları gördüm Seni sevince anladım Hayatın acılarını Dikenli yollarını Yolları dikenli kentte yaşadım Yalnızları ezen Küllüğüm diyen insanları gördüm Seni sevince anladım Hüzünlü gecelerin ışıkları Sarınca ruhumu Aşksız yaşayan insanların Acılarını gördüm Soğuk sularda boğulan İnsanların kederleri Sığınacak yeri olmayan Yaşamsız geceleri gördüm Yolları dikenli kentte yaşadım Yalnızları ezen Küllüğüm diyen insanları gördüm Acılarla yandım tutuştum Aşksız gecelerin boşluğunda buldum kendimi Ağladım sızladım yaralı kalbim Yangın içinde yanan bedenim Hayatın sönük ışıkları Kararttı yüreğimi Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim Göremedi mutlu insanları Anladım ki ruhsuz insanlar varmış Burası küllüğüm diyen insanlar Boğarmış mutlu canları Ezermiş aşıkları Ben dikenli kentte yaşadım Huzurlu insanları boğan Aşıkları ezen Mutlu konakları yıkan İnsanlar gördüm Ne insanlığı belli Ne aşkları aşk Gözleri sapık Hayatın sönük ışıkları Kararttı yüreğimi Yalnızlık güneşinden üşüyen gözlerim Göremedi mutlu insanları Anladım ki ruhsuz insanlar varmış Burası küllüğüm diyen insanlar Boğarmış mutlu canları Ezermiş aşıkları İnsanlar tanıdım Ruhsuz güller yapan Kentte yaşıyorum Hayatın güzelliği yıldızlara tutunmuş Acılı yollardan geçiyorum Aşksız güller yapan Yalnızları ezen Burası küllüğüm diyen insanlar tanıdım Aşk nedir bilmeyen Ne idiğü belirsiz insanlar geliyor diyenleri tanıdım Gurbet kuşlarını Yalnızları ezen Aşıkları yutan kentte yaşıyorum Seni sevince anladım Hayatın acılarını Dikenli yollarını Aşkın insan hakkı olduğunu Bilmeyen aşksız insanlar gördüm