Umut Yüklü Bahar

Ta spartaküsten bize miras kalan sevda uğrunadır Dağların doruklarında tüketilen zaman Dayamış omzuna silahını Bilinmez ne düşünür Kimbilir neresinde sevdanın Sevişirken gözleri çoban yıldızıyla Henüz namlusu soğumamış Nöbetçi partizan Mavi çocuksu gülüşlerini Partizan romanlarını Özgürlük türkülerini Bizlere bırakıp gittin Küsme bana mavi gülüşlüm Umut yüklü baharım terkedip gitme Sonra sabahı ve güneşi, şairi ve ozanı kıskanırım Onlar ki dünya kurulalı terketmediler birbirlerini İki gözüm, can yoldaşım Duydum ki dağların doruklarında kızıl güller sofrasındasın Oturmuşsun tarihin en güzel yerine Asırların açlığını doyurmaktasın Ne mutlu sana partizan Gözlerim gözlerinden olduysa Usulca kapandıysa Sevmenin yeryüzünde cenneti kurma kavgasının Tatlı yorgunluğudur Gözlerime kapanan Metropolde filizlenir Dağların doruklarında Gelişimsel birer çiçeğim Özlemim, hasretim, yüreğim Ne mutlu sana partizan