Anadolu

Ben Anadolu�yum... Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç. Şükrederek, kalktığım sofralarımda Ya soğan ekmek olur, yahut bulamaç. Hastalarım ölüm yataklarında Ne doktor yüzü gördüm, ne ilaç. Zaman zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum, Gölge vermedi çok kere diktiğim ağaç. Devlet denince hep vergi geldi aklıma Jandarma deyince kırbaç. En gümrah ırmaklarım boşuna akıp gitti Üç beş adım ötesinde toprağım vardı kıraç. Gittim, yiğitçe döğüştüm gazâ meydanlarında Ne tak-ı zaferler istedim, ne taç. Savaşta çiğnetmedim hilâli düşmanlara Barışta düştü üstüme gölge gölge haç. Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarım hâlâ Alın terine muhtaç. Ben Anadoluyum, acılı, mahzun; Bende bitmez tükenmez dert kulaç kulaç. Yavuz Bülent Bakiler