Kendin Hariç Her Şey

ahh yorgun dilim aah paslı ciğerim nedendir anlamam bir anda astı gitti yüreği sayısız vesait sonunda ulaşmıştı elim geç kalınmış olsa bile koşup yetiştim al şu elimi benim için ne olur yüzün bir kez asılsın tebessüm olsa neyse kahkahalar basılmış ne vicdaan ne insaaf o lanet tavrın bu gece bileklerimden süzülsün göğü kaplasın ne yastasın artık ne benim kadar hastasın sen adımı küfür gibi anan kadın, boş bi rüyadasın haberin gelmiyor artık, hayatla aran nasıl? sanmıyorum dudakların benden ayrı kanamasın önce hayat cehennemdi gelip aldın beni cennetine götürmedin dedim dünyadır meskeni dünya bile uzaktı boşluğa terkedildim arafta bıraktın beni ben cehennemimi özledim kan revanız birlikte devayız ayrıyken belayız sınırsız semayız kırılmış serabız görülmüş rüyayız yıkılmış dünyayız gel göğsüme yaslan öyle sefayız sabrımı görse israfil üfleyecek sura ezildikçe içim kıyametle aynı odam ne senden vazgeçer ne de dünyada kalır kalbim yarının umut sahnesinde şarkılarım baki adınla bayram yerine dönen çocuk ruhuma sen kadar güzel bi tarih yok, bak dizlerim yara en nihayetinde büyüyorum düşe kalka nereye gitsen koşuyorum peşinden,otur bi banka mantıkla yontulan bütün cümlelerin boşa ben kalbinin sesiyle karanlıkta yolumu bulurken. sandım ki bütün yollar yürünecekti beraber meğerse yolun bi kısmında atılmışım köprüden ama unutma ki uykum bile sende kaldı sen gittiğin gün yanına kendin hariç herşeyi aldın zahmet etme lütfen ben kendimi kandırırım bütün bu olan biteni hayallerime sığdırırım