Melankoli

Beni en güzel günümde Sebepsiz bir keder alır Bütün ömrümün beynimde Acı bir tortusu kalır. Anlayamam kederimi Bir ateş yakar derimi İçim dar bulur yerimi Gönlüm dağlarda bunalır. Ne bir dost ne bir sevgili, Dünyadan uzak bir deli Beni sarar melankoli Ne kış ne yazı isterim Ne bir dost yüzü isterim Hafif bir sızı isterim Ağrılar sancılar gelir. Yanıma düşer kollarım Görünmez olur yollarım En sevgili emellerim Önüme ölü serilir.