Bavul

Bu Zombi ruhen hasta Gelecek on yıl için şüpheli ciğerlerim sigara Mevzu pay kap'cak mirastan Son günlerde yağmurlar çoğaldı Dikkatim kayıpken iyice şiirlerden nefret ettim hatta Şu melankolik suskunluklar çoğu zaman komiktir Acının insanlarla eşdeğer bir ortak hâli yok ki Hepimiz aynı kırgınlığı yaşasaydık şayet Biri kahrolurken başka sana gülünç olmazdı di mi? "Kaç, vaktin varken git!" diyor aklım Lanet umutları on üç yıl evel can kaybında bıraktım "Şeytanın bacaklarını kır!" diyor artık mantık Unutmak yalnız bugün güzel geleceğini karartır Yazdıkça daha da öfkeleniyo'sun Dünya kapat çeneni, sesin beni deli ediyo', sus Veyahut konuş, dediğin olsun, zarardan dönme lüksün yok Şu andan itibaren hiç geçer mi forsun (Hayır!)? Nakarat x2 Tüm hayatım bavuluma sığar Küs yaşıyorum, terk etti doğa Dört duvar yalnızlığıma boğar Sor "Hiç umudun var mı daha?" [Verse 2] Başım belada, göz yaşına terk vedalar Birlikte güçsüzüz geçilmiyor yekpare dağlar Tek başıma suçluyum, vicdansız mahkemem mübalağa Hem insan ol hem iyilik yeşersin, dünya ne âlâ Sabah fenalar, akşam alkol krizleri Aitsizlik, önlemim güvensiz dost ilişkileri Yok gururum, paramparça hâlde, bak ne oldu, berbat ettin Sahibim bi' kara deftere, yazdım insan klişeleri Ne bekliyordum? Monokromum, renkli yolum Dök eteklerinden taşları, başka bi' şans vermiyorum Bana gözüm karardı, mantık dahilinde görmüyorum Dünya galaksinin satılık adesinden canlılar reyonu Farz-ı misal öldün, dünya'ya dönüp bakma şansın olsa yalanları görürdün Parayla ters gömüldün, hayata sor; hüzünlü Zamanla imtihanı zor misafirin kendiyle eş güdümlü Nakarat x2 Tüm hayatım bavuluma sığar Küs yaşıyorum, terk etti doğa Dört duvar yalnızlığıma boğar Sor "Hiç umudun var mı daha?"