Yokluğumun Sebebisin

yokmuş gibiyim ben bu yaşamın içersinde yokum hatta senin yüzünden benim bu çilem sanki yaşamıyorum etkili oldun bu süreçte seni sevmenin kederini yaşıyanım ben doğru sevmem yetmedi sen benim yanlışımsın en başında sandım ki benim şansımsın gerçekler öyle değilmiş ki beni sarstın yıkılmamda rolün çok büyük sen yalansın o kadar sevmeme rağmen yok elde kalan hatam sensin yani bana darbeyi vuran başlattın sen hemde sönmeyecek yangınlar ve canım çıktı sakinleşemedim kızgınlıktan bu zehir edilen ömrü devam ettiremiyorum yoluna koyamıyorum umutta edemiyorum yokluğun yakınken varlığın oluyo uzakta her saniye karanlık peşimde gölgem adeta bunaldıkça canımda sıkılmaya doğru yöneldi hep aynı seferleri yaşar oldu günlerim bulamıyorumda hayatta mutluluğu saadeti yaşıyo gibi değilim ki nasıl bulayım keyfi daha senden geçebilmiş değilim ki ben nasıl geçiyim feleğin o çemberinden mutlulukta uzakta görülmüyo hiç izleri sen beni yaşatsaydın yapardım her şeyi sen beni yokolmaya mahkum edince yaşayamadım bana yaşamak yerine yokolma hissini tattırdın ama tadıda hiç iyi gelmedi çok sıkıntılı yaşamamı isteseydin görünürdü hayat parıltılı bi şans olurdu seninle birlikte yaşamak yalnızlığa yeltenmezdim sana sarılarak hayatla başedebilirdim senin yardımınla ama maalesef bunların tamamı keşkelerle kaldılar