Kaderin Çizgisi

Hicaz incilerinden, Isfahan'ın gülüne Şîrin'in, şirin yüzü ile düştü Melike Gecenin perdesinden şafakların tülüne Kafdağı zirvesine bile düştü Melike Buzulların göğsüne kor düşüren ibrişim Benim şimdi Ferhat'tan bile daha zor işim Alev almış kâlplerin duramadığı yerde Sis indi ufuklara hasretin perde Vuslatın rüyasını gördüm her seferde Gözlerime çekilen mile düştü Melike Sayamadım kaç kere gözlere çekildi mil Yolculuk olur derler, düşte dökülen remil Sahra'nın çöllerinde sanma ki çilem doldu Sam yeline karıştı bir parladı bir soldu Uzağımda belirdi yaklaşınca kayboldu Serap oldu vahalar, hile düştü Melike Gözden ıraksın diye sanma ki kâlpten de uzaksın Her yılın tünelinden, isterse asır aksın Ne serabın tutuldu ne yakamı bıraktın Sanma kızıl alev his bıraksın Kaderin çizgisine ulaştım Kaderin çizgisinden yol ulaştı Mısır'a Hasretin geçmez günü el uzattı asıra Gönül Mecnûn'a döndü Leylâ'nın ardı sıra Fîzan'ın çöllerinden Nil'e düştü Melike Akıl baştan uçsa da, asıl serap kalpte der Yangındaki yüreği hangi zincir zapteder Hıçkırık düğümünde seda bulmayan hece Kirpiklere tutunan damla oldu sadece Zamanın tüneline akıp giden kaç gece Ayrılığın acısı dile düştü Melike Yitik düşler şehrinde sence biter mi çilen Bana hıçkırık yüklü bir ömürdür biçilen Bir seda versen artık, işit melekler soyu Sensiz geçen geceler zindandan daha koyu Hicran asırlarından bana bir ömür boyu Bestesiz bir soneyle çile düştü Melike