Sükût Neye Âlamet

Üzülme kalanına şükreder benim çölüm Bekle zaman silecek geriden gelen izi Lâlezar şenlenecek ucunda yoksa ölüm Heyhat, gönül sayfama eklenen ahlı bölüm Kâkülüne çiy düşmüş umudumun filizi Yoksa sevdin diye mi zalimce azarlandın Sevenin gözü değmez, sen kimden nazarlandın Sen kimden nazarlandın, gök sana darıldı ki Gözümde tükettiğim yıldızlara soğruldum Kafdağı'nın zirvesi sevdanla yarıldı ki Masum sevda uğruna her düşüşte doğruldum Yeniden düşmek için alevlerle yoğruldum Kanat çırpmadın diye gök sana darıldı ki Tılsımlı anıları zaman da pek silmiyor Bedenim küle döndü hasretin eksilmiyor Hasretin eksilmiyor resen hicran talazı x2 Sen ki; tül kanadıyla gökleri sermest eden Gözümün nuru hûma sükût neye alâmet Ben ki; kendi ömrümle ladese tutuşandım Vuslatım Mahşer diye kıyameti kuşandım Gök kubbenin koynuna külümü savur gitsin Kalbimdeki şüphenin dinmiyorken yalazı Alevin gögüsünde mükerrer kavur gitsin Kerem'in mirasına kim layıksa vur gitsin Nasılsa dinmeyecek resen hicran talazı Ben ki; nice zamandır kendimden bîhaberken Yangınlarda çırpındım depremle beraberken Depremle beraberken sükût neye alâmet Gök kubbem sarsılırken çığlık yüklü besteden Tufanları dökünüp kuşandığım kıyamet Zaten mührünü vurdu işmarlı bercesteden Sen ki; tül kanadıyla gökleri sermest eden Söyle Ey nuru hûma sükût neye alâmet Ben ki; kendi ömrümle ladese tutuşandım Vuslatım Mahşer diye kıyameti kuşandım x2