Heljareyga

[Composición: Heri Joensen] Mín dýrmæta tið Hvar fer hon og hví Droymandi mong og long ein løta leið Tann áin, ið rann Har jarðklettin fann Máaði burtur túsund ára skeið Undir aldarjørð Hugahellan hørð Sum við Beinisvørð Mín hugur hellan var Barda bergið frítt Brýtur brimið hvítt Tekur tíðin sítt Eitt heljareyga sær Stjørnur standa hátt Eina øld uttan egna megi og mátt Øll ókomin ár Hvørt farið eitt vár Upphavs og enda gáta gerst mar greið Um hvarv hvørvisjón Og sveik meg øll vón Hugurin sær í heljareygað seig Stjørnur falla brátt Og í kvøld stígur lagnan um mína gátt