Vetrarbreytin

[Composición: Heri Joensen] Eitt vesalavætti í vónloysi gekk her á jørð Regnið var kalt og stigini tung Armur drap hovur í tøgn Tá stakkalastjørnan sást bleiktra á hválvinum hvít Náttin var kvirr og landið var myrkt Armur lyft andlit títt upp Tá vón er úr eygsjón Lagnur liggja eftir á Okkum ævinleikin fá Náttarhimin hylir mína trá Lagnur liggja eftir á Vetrarbreytin yvir agin blá Okkum avinleikin fá Náttarhimin hylir mína trá Lagnur liggja eftir á Vetrarbreytin blá Stjørnufjøldin tíðarbrandi brá Mannafjøldin fá Stjørnufjøldin tíðarbrandi brá Gravartøgnin grá At avnokta gud tað fall mær í lut Av summum var sagt at betur var tagt Hildið tátt um tílíka tign, so lemjandi ein lygn Tortrúgvin og vísindin vá Um úti er kalt og málið er fjalt Á myrkari nátt at falla í fátt Missa vón er ikki eitt val, ið kemur uppá tal Fornhetjan, ið brandinum brá