Kalp Tanrıya Emanet

Belki de oyunların arkasına saklanmışım Şehirler büyümüs de ben hep çocuk mu kalmışım Yenilmezdi böyle zamansız Gitmeseydi eğer bu yürek.. Bulurdu, tutunurdu bi bahane daha nihayet Kelimeler eksilirken seyrettim üzülerek Bedenim paramparça ama Kalp hala tanrıya emanet.. Kirlenince olur ya niyet, Zor geliuor artık sevişmek Tükenince mazeret, Aşk acıdan ibaret Belki ben hala masalların, Mutlu sonların etkisindeyim hala İşte bu yüzden bıçak sırtlarına emanettir bu yürek Aslında yalanların,asolanların da farkındayım elbet Ama gormezden geldim Bilen bilir acıtır insanı gerçek...