Kalk

ölüme düş dayan berduş hep yaman aklımın selamıdır dilimde olmayan suratın solmayan bir duvar sanki insan onca kirli fikrin içinden bir utanç hiç mi çıkmaz canımı çıkarmaktan başka bir yol tutmaz oncası neyime göz diker ne var gönülden ala sorarım hala beni görüyor mudur manalar korkarım bir düşüncem bulunmaz hala ve böyle bir naraya cevap yoksa riyalarla sarılmışım tehlikeden gözüm döner bir anlamda sil akşamdan istifade adımı zan altından hiç umut görmüyorum bir yürek yok saf altından içim sızlıyor onca yükten ve ben altında ezilmeyim bir kurtuluş yok ki hayatımdan bir elim taş altında diğeri kılıç tutar kendimi savunmaktayım dostlarım yok yanımda NAKARAT X2 kalk durmak hatadır bu diyarlarda kalk susmak hatadır bu riyalarla kalk ruhu tükettik bu firarlarda kalk şimdi zamanıdır yorulsan da sesini kısma zaman delice hızlanarak geçip giden karelerin bir hesabıdır susmamalar ölüm daha bir yakın bugün sanki uslanana belli bir mesafe koydum hayat kızma bana bu sokaklarda dolaştım yıllarca ıslanarak kaldırımlar onları izledim kıskanarak sızlamayan bir vicdana yenik tüm çabalar güneşi dahi riyakar kılar bir ton kabahat rakkasem içimden taşar mukayesen bir pencereden sarkarak yürü burdan desen bu karanlık benim bu cevap da hakkın desen sana tadilat meskenin ruhundan akkor üflesem gazel söylesem kader gömmese lisanımı şişede başlayıp biten şu berduş istihkakımı acep neylesem bu kadar zordan imtihanımı nasıl doldurayım şimdi ömürden zararımı