Azelya Solmadan

Umuda dert dökülür her satırın sonunda Ben gözlerinin yeşilini hiç bi zaman unutmam Hiç bi zaman vazgeçilmez olmadın ki Yokluğunun ölümle benzeyişi dışında Bugünde ekseninden hayli uzaktayım Haydi uzatmayıp ellerime dokun bu kez Gamteli bu satırların gül tenine dokur nazı Hala izleri var yaşattığın enkazın Derinde saklı işte anlatıcam sus ve dinle Paramparça oldu inan kalem kağıt hasretinden Her geceyi sabahlara kavuşturan bi kaç şişe Altı kesik yalnız dumandan ibaret sen Dumandan ibaretken elimden tutmadığın İçin mi yoksa satırların bu denli efkarı Bi kaç nefes yeter bana emin ol ki Sen yoluna çıktığımdan beri bozulmakta etrafım Nakarat (*4): Ölüm geldiğinde, yaşın kaç sormadan Damarlarından kan çekilir, azelya solmadan Bari ben kovmadan çekip git ki yüreğimden Asaletin saf ve temiz kalsın yari sor bana