Yenik Düştüm

bütün umutlarımı pencerende sakladım gülünce hatırlanır belki bir köşede saklanıp sakallarıma yağan karın bu kez önemi yok bi çıkmazın ortasında gözlerini göremiyom gözlerinin önemi yok velakin üzerinde oturduğum bi bank bile özlemini türetiyo ferinde rahatlamış bi tılsımım şimdilerde ellerimden kayıp gittiğini inan çözemiyom başım dik ben her yokuşta böyle ilerlerim ayaklarıma destek olan bi maddeyi içer beyin dudakla alakasız olduğundan pencerende bıraktığım bi maziden içerlenir karanlık bi sayfanın son satırı ibadetin ne denli delaleti sol yanımda emanetin bırakıp gittiğini bahar vakti anlatıcam o zaman gözlerinde bahar rengi son bulucak nakarat: Git artık, benliğimi üzerimden sök öyle... Nafile mücadelen kalbe yenik düştüm vuslatın tek harfini dudaklarına öpüştür bu son gülüş mü? Hayır, ellerimi bırakmadan sarıl bana dertleşelim azcık lan, seni anlatırım benim tek derdim yokluğuna anlam olan sen nasılsa ! odamdaki üç ampülün ikisinde fer bile yok yürekte yaşlanıyo her harfine aşk diliyom gitmen asıl sorun değil bu kez maalesef yıkıntılar sol yanımda derde öl be diyo derdin en hasını sol omzumda taşımaktan bileklerime kan yerine hergün sen aşılamaktan paramparça gözaltlarım varlığımı unut bu kez yokluğundan ilham alan bi insanı unuttu be umut değil hırsımdan kağıtları paramparça ettim inan hiç birisi yok gözümde inan bi ışık verse cehaletin ön safından koşar adım uzaklaşırım yeter ki gülümse yeter ki önemse sen yarınları unut bi kez gözlerimden anlıyorsan yarınlara umut diker geçmişini kanla bularım inan yorulmam her bi satır ağlıyor bak senin yokluğuna